Siódemkę, ostatnią książkę Ziemowita Szczerka, dostałam do rąk zaraz po premierze. Zanim ją jednak przeczytałam, zdążyłam zrobić mnóstwo mądrych, ale też kupę głupich rzeczy w swoim życiu. Przyznaję, minęło trochę czasu. Andrij Bondar, ukraiński tłumacz Siódemki, na ten tydzień zapowiedział oddanie do wydawnictwa całości przekładu. Do tego akcja książki rozgrywa się 1 listopada - klimat … Czytaj dalej Mordor do siódmej potęgi. SIÓDEMKA Ziemowita Szczerka
Kategoria: RECENZJA
Pisanie jest introspekcją. „Paula” Isabel Allende
„Pisanie jest długą introspekcją, jest podróżą do najciemniejszych zakamarków świadomości, jest powolną medytacją. Piszę po omacku, w ciszy, i po drodze odkrywam cząsteczki prawdy, malutkie kryształki, które mieszczą się w dłoni i usprawiedliwiają moją obecność na świecie”. Czytając Paulę Isabel Allende uświadamiamy sobie sprawy z pozoru oczywiste. Każdy pisze dla kogoś i zwykle jest to … Czytaj dalej Pisanie jest introspekcją. „Paula” Isabel Allende
CHŁOPCY KONTRA BAJKA. O płycie „O” zespołu Chłopcy Kontra Basia
Debiutancka płyta zespołu Chłopcy Kontra Basia „Oj tak!” zwróciła moją uwagę, ale nie zachwyciła. Zbyt dużo w niej było lukru, zabawy, a ja, człowiek marudny i bufonowaty, do słodyczy mam awersję. __________________________________________ Płyta „O” zaczyna się bajką („O dziwożonie zielarce”). Ale nie jest to już bajka dla dzieci. To bajka jak pierwotna wersja opowiastek braci … Czytaj dalej CHŁOPCY KONTRA BAJKA. O płycie „O” zespołu Chłopcy Kontra Basia
„Poeta chmielu, wiosny, pędu…”, czyli o tym, jak nie tłumaczyć poezji Bohdana Ihora Antonycza
PRÓBA (WY)TŁUMACZENIA SIĘ Bohdan Ihor Antonycz to poeta, który kładzie ogromny nacisk na koncepcję, projekt. Każdy jego tomik tworzy pewną całość, która nie może wybrzmieć właściwie i być właściwie zinterpretowana, kiedy wiersze są zupełnie losowo wybrane, ułożone według niewiadomego porządku. Tak się stało z polską Księgą Lwa1, wydaną przez Państwowy Instytut Wydawniczy w 1981 roku. … Czytaj dalej „Poeta chmielu, wiosny, pędu…”, czyli o tym, jak nie tłumaczyć poezji Bohdana Ihora Antonycza
Życie po życiu Europy Środkowo-Wschodniej. Dekonstruowanie mitu. Magazyn „Ha!art”: KELET
Z PRZODU DESKA, Z TYŁU DESKA (CZEŚĆ, TERESKA) Kilka lat temu nauczyłam się umiejętności bardzo pożytecznej, dzięki której nie tracę czasu na głupoty. Tak, potrafię już n i e czytać od deski do deski. Śmiejcie się, byłam przypadkiem beznadziejnym. Cokolwiek miałam w rękach zapisanego literkami, musiałam to dokładnie przyswoić od początku do końca. Najpierw dotyczyło … Czytaj dalej Życie po życiu Europy Środkowo-Wschodniej. Dekonstruowanie mitu. Magazyn „Ha!art”: KELET
Po co komu filmy krótkometrażowe? Wokół tegorocznych nominacji do Oscara
Wczoraj w Kinie Pod Baranami odbył się pokaz Oscar® Nominated Short Films 2015 i myślę, że jest to świetna okazja do tego, aby zwrócić uwagę na niemal niezauważane filmy krótkometrażowe, w tym filmy aktorskie, dokumenty i animacje. W krakowskim kinie wyświetlono akurat nominowane w tym roku filmy aktorskie. Do tej pory nie widziałam spośród nich … Czytaj dalej Po co komu filmy krótkometrażowe? Wokół tegorocznych nominacji do Oscara
Widmo, z którym żyję. „Widmowy refren” Agnieszki Mirahiny
Popularny internetowy mem mówi: „Co zostało zobaczone, już się nie odrobaczy”. Mogłabym go sparafrazować na użytek pisania o książce „Widmowy refren” Agnieszki Mirahiny, ale nie chcę być aż tak zgryźliwa. Wiersz otwierający tomik nosi tytuł „Maszyna do życia”. Powiedziałabym, że literacko odpowiada „Maszynce do świerkania”, utworowi Czesława Mozila, co Śpiewa. Jednak co można wybaczyć tekstowi … Czytaj dalej Widmo, z którym żyję. „Widmowy refren” Agnieszki Mirahiny
Piękno jest chorobą. Szukanie Schulza w MARTWYM SEZONIE Jakuba Woynarowskiego
PRZED OTWARCIEM SEZONU Kiedy pierwszy raz zobaczyłam tytuł tej książki w zapowiedziach wydawniczych, od razu w mojej głowie pojawiło się dosyć oczywiste skojarzenie – wiersz (o ile mnie pamięć nie myli) otwierający tomik SEZON Rafała Wojaczka o tytule nie innym jak… MARTWY SEZON. Zaczyna się on tak: Zjechałem tu nie w porę /Sezon jeszcze nie … Czytaj dalej Piękno jest chorobą. Szukanie Schulza w MARTWYM SEZONIE Jakuba Woynarowskiego
Ostatnie echo jest ciszą. Wokół płyty Buenos Agres TAM GDZIE NIE MA ECHA
OSTATNIE ECHO JEST CISZĄ Pierwsza długogrająca płyta zespołu Buenos Agres zaskakuje przestrzenią, którą słychać od pierwszych dźwięków. Tam jest piękne echo i pogłos, które gitary rozrywają na strzępy. Tam jest miejsce, gdzie można się skończyć w oczach, we śnie i być ciszą (vide: Wojaczek). AGRES / BUENOS Osiem wykończonych, dopieszczonych do ostatniego dźwięku utworów spaja … Czytaj dalej Ostatnie echo jest ciszą. Wokół płyty Buenos Agres TAM GDZIE NIE MA ECHA
Więzienie, które wyzwala*. Wrażenia z koncertu: ASAF AVIDAN z zespołem
Mówi się, że dobrego muzyka poznaje się nie po płycie, ale po koncertach. Trudno się z tym nie zgodzić, choć różne są oblicza niezapomnianych występów. Są artyści zamknięci w sobie, stremowani, których przeraża scena i tłum za nią, ale mimo to potrafią zaczarować publiczność, bo zarówno dla nich, jak i dla widowni jest to „wydarzenie” … Czytaj dalej Więzienie, które wyzwala*. Wrażenia z koncertu: ASAF AVIDAN z zespołem
Raczej Kulturalnie 