To było dawno temu. Miałam 17 lat i zero planów. W tym wieku starość była mi tak obca, jak perspektywa pojawienia się komety Halleya. Jeździłam z małego miasteczka do dużego miasteczka. Jeździłam tam, gdzie były kinowe multipleksy, gdzie można było zjeść makdonalda. W Bielsku-Białej były prawdziwsze niż w moim miasteczku pizzerie i kawiarnie. Były wielkie … Czytaj dalej Starzy ludzie, puste miasto. Bielsko-Biała (Old people, empty city. Bielsko-Biala, 2008)
Co sprawia, że niewinne wyjazdy nad Sołę kończą się w Cieszynie? Koniec lipca z temperaturą powyżej trzydziestu stopni? Głód przygód? Spontaniczność, która od niedawna rozchodzi się we krwi szybciej niż alkohol, silniej niż adrenalina? Pewnie prawda znajduje się gdzieś pośrodku. W tym miejscu, dokąd jeździmy, koryto rzeki tworzy naturalny korytarz o długości jakichś pięćdziesięciu metrów … Czytaj dalej O rzece, która łączy; o rzece, która dzieli. Czeski Cieszyn / Cieszyn
Lipiec okazuje się być zupełnie niemożliwym. Ciągłe życie w drodze, na trasie, bycie pomiędzy, w ruchu, do braku tchu. Ale chyba tak jest dobrze, tak jest lepiej. Niech już zostanie. Tysiące razy pokonywałam drogę krajową nr 52, trasę europejską nr 77, na różnych odcinkach, ale na nowo odkrywam ich urok. Głośna muzyka, jedna z ulubionych … Czytaj dalej Czwarta nad ranem. Krótka opowieść drogi DK52 i E77
OSTATNIE ECHO JEST CISZĄ Pierwsza długogrająca płyta zespołu Buenos Agres zaskakuje przestrzenią, którą słychać od pierwszych dźwięków. Tam jest piękne echo i pogłos, które gitary rozrywają na strzępy. Tam jest miejsce, gdzie można się skończyć w oczach, we śnie i być ciszą (vide: Wojaczek). AGRES / BUENOS Osiem wykończonych, dopieszczonych do ostatniego dźwięku utworów spaja … Czytaj dalej Ostatnie echo jest ciszą. Wokół płyty Buenos Agres TAM GDZIE NIE MA ECHA
Raczej Kulturalnie 