Koniec roku, obumieranie tkanek. Nie pytaj mnie o jutro. Nie pytaj o zmęczone oczy. Nie pytaj o zbyt mocno zaciśnięty rzemyk na lewym nadgarstku. Nie pytaj o zbyt wielkie pantofle. Nie pytaj o to, czego w sobie nie mieszczę. O to, czego nie wypowiem. O to, dlaczego ciągle zataczamy koła. Dlaczego znowu do tego wracamy. Nie pytaj.
-
Obserwuj
Obserwujesz
Already have a WordPress.com account? Log in now.
Raczej Kulturalnie 
Baaardzo dziękuję! Cieszę się przeogromnie i szczerze.
Pięknych ludzi wokół i dużo podróży!
PolubieniePolubione przez 1 osoba
Uwielbiam Twoje wideowiersze. Sprawiasz, że zaczynam wierzyć, że sa jeszcze na tej planecie wrażliwi ludzie. Pozdrawiam serdecznie i życzę wszystkiego dobrego w tym właśnie rozpoczętym roku.
PolubieniePolubione przez 1 osoba