Jurij Wynnyczuk – Nieproszeni

Tłumaczenie z j. ukraińskiego ukazało się w 46. numerze kwartalnika „sZAFa”.

__________________________________________________

Strasznie nie lubię nieproszonych gości. Kiedy przychodzą z rozmazanym kremem uśmiechu na całym pysku , mam ochotę na niego splunąć albo wylać wrzątek, albo wbić widelec.
Jakby uważnie popatrzyli w moje oczy, to mogliby, do diabła, wyczytać tyle złości, że po ich plecach przebiegłyby nie mrówki, a myszy. Albo szczury.
Zabijam ich w myślach i zrzucam do rowu, zalewam benzyną i spalam. Przez cały czas, kiedy ględzą, pochłaniając moje zapasy żywności i chłepcąc moje wina, zabijam ich, zabijam
i zakopuję, zabijam i zakopuję. Ich pyski, spalone ogniem, pożądliwie mielą jedzenie, nawet wino nie gasi ognia nienawiści.
Ile można jeść? Jak długo można pić?
Sypię truciznę w ich szklanki, umierają w mękach, a ja, tryumfując, zrzucam ich powykrzywiane ciała do rowu. Zrzucam i spalam, zrzucam i spalam.
Przez cały ten czas, kiedy siedzą u mnie, ja – jak rozwścieczony kat – wymyślam
nowe i nowe tortury.
I dopiero wtedy, kiedy nareszcie zostawiają mnie, konstruuję wymuszony
uśmiech i wyprowadzam ich spalone, okaleczone ciała, z których niesie się swąd, wyprowadzam na podwórko poprzez zawalone bezlikiem nieproszonych gości rowy.
I kiedy ktoś z nich pyta, trącając palcem:
– Co się tam tak wierci?
Odpowiadam złośliwie:
– Tam wiercą się moi goście, kolekcja moich gości, zebrana na przestrzeni wielu lat…
I śmieję się dźwięcznym, zdrowym śmiechem, od którego u obecnych mrozi się krew
w żyłach, a po plecach mkną hipopotamy.

____________________________________________________________________________

Jurij Wynnyczuk – ukraiński pisarz ur. w 1952 r. w Stanisławowie; nazywany na Ukrainie „ojcem czarnego humoru”. Prześladowanie (Переслідування) oraz Nieproszeni (Непрохані) to dwa opowiadania, które ukazały się w książce Hy-hy-y (Ги-ги-и, 2007).