12 ||| ODCHODZĄC

12 odchodząc
© Klaudia Raczek

Byłem nami w Tobie, byłaś we mnie nami, byliśmy w sobie przerażeni i szczęśliwi z utraty poczucia granic własnego ciała.

– Jacek Bierezin

Wiesz, czasem już nie umiem się wysłowić. Czasem już nie umiem się wysłowić tak, by w każdym zdaniu cię nie użyć. Czasem już nie umiem się wysłowić tak, by w każdym zdaniu cię nie użyć siłą. Co się stało z czerwonymi melancholiami, konikami cukrowymi, pierścionkami z koralikiem?

Początki sezonowej depresji i Chopin. To nie może się skończyć dobrze. Schyłek roku niemal jak koniec świata. A śniegu jak nie było, tak nie ma. Żyję. Nie szyję, bo nigdy się nie nauczyłem, i już pewnie nie nauczę. W podstawówce na lekcjach techniki próbowano mi przyswoić pewne reguły dotyczące tworzenia ściegów, że osnowa, że wątek. Teorię zawsze opanowywałem dobrze, ale w praktyce wyprzedzali mnie wszyscy, co do jednego.

Osnowa, wątek. Tak jak z prozą. Poezja jest folią, butlą z gazem. Ma kształt, treść jest ścisła, ale mniej trwała. Ulotność. Tyle sentymentów spada na głowę, tyle niemal zapomnianych małych przedmiotów wpada w ręce. Nie umiem ustalić kolejności odbioru, rozszyfrować czasu, biegu godzin i wydarzeń. Do biegu, gotowi, start. Falstart. Falstaff. Staff, całkiem sam wobec deszczu, deszczu dzwoniącego o szyby, deszczu jesiennego.

Układam myśli na fotelu, czeszę, bezczeszczę. Kostki lodu brzęczą w szklance, czekają na dolewkę whisky. Czytam w oryginale wiersze Nadziei Artymowicz i łudzę się, że uciekasz tylko po to, żeby wrócić.

ад’язджаючым

ёсць такая пара перад ад’ездам

калі выходзіцца з доўгага маўчання

у спакой

неба не змяняецца

ідзеш

голас вуліцы мяшаецца з чырвоным сігналам

кава папяроса без смаку

паўслова чужым адыходзячы ад стала

і гэта ўжо нічога не значыць

пераходзіш на другую вуліцу

бетон чысты

а нагам як зломленым кветкам

хочаш злавіць толькі адзін след

хоць такога следу няма

і ступіць на іншую дарогу

трымаешся ценю свайго хоць ведаеш

што твой цень гэта не ты

добра ведаеш як мураваць памяць белай цэглай

і чытаць з акцёрскіх вачэй

добра ведаеш як замкнуць вока

пераступаючы яшчэ адзін парог

ёсць такая пара перад ад’ездам

_____________________________________

Co myślisz?

Wprowadź swoje dane lub kliknij jedną z tych ikon, aby się zalogować:

Logo WordPress.com

Komentujesz korzystając z konta WordPress.com. Wyloguj /  Zmień )

Zdjęcie na Facebooku

Komentujesz korzystając z konta Facebook. Wyloguj /  Zmień )

Połączenie z %s