kostka

ciągłe myślenie parabolą.
nikogo do pomówienia,
oprócz ścian,
wobec których wolę milczeć.

każde wspomnienie z tobą
to czarna kostka lodu,
co staje w gardle.

Dodaj swój komentarz...

Wprowadź swoje dane lub kliknij jedną z tych ikon, aby się zalogować:

Email (wymagane) (Adres nie będzie widoczny)

Podpis (wymagane)

Witryna internetowa

Komentujesz korzystając z konta WordPress.com. ( Wyloguj / Zmień )

Komentujesz korzystając z konta Facebook. ( Wyloguj / Zmień )

Połączenie z %s

%d blogerów lubi to: