1103

zimny pokój w hotelu. jedenaste piętro,
windą do nieba. nocą lżej znoszę
historie o śmierci niż drgania budynku.
za nic nie przyznam się do miękkiej
konstrukcji serca. Warszawa mamrocze na dole.
ktoś krzyczy, ale echo się nie odbija.
echo się nie
niesie.

liczę oddechy i wydechy. dziwię się, ile muzyki
można zmieścić w ciszy. ile zbędnych słów
zmieścić w zgięciach kolan. ile przygasić petem.
lampką podaję SOS, ale światło się rozprasza.
światło się nie
niesie.

pod światło oczy wydają się całkiem czarne.
w okna patrzy billboard serialu „Detektyw”
i ostatni pijaczkowie wytaczający się
z Folk Gospody w rytmie inwektyw.
rytm ich nie
niesie.

kiedy stoisz na krawędzi okna,
chodnik buzuje aż pod żebrami.
dobrze wiesz, że nie wszystkie drogi
prowadzą do ciebie.
nie wszystkie drogi
nie.

18.01.2018